บทที่ 297

“หว่านหว่าน——”

มู่เหยียนเซินตะโกนเรียกเสียงดังด้วยความเจ็บปวด!

ไม่มีเสียงตอบกลับ

น้ำทะเลปั่นป่วน คลื่นซัดสาดขึ้นลง

คนที่จากเขาไป ได้จากไปตลอดกาลแล้ว

จะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว และเขาก็ไม่ควรจะมีความหวังลมๆ แล้งๆ ใดๆ อีกต่อไป

ณ ที่ห่างไกล ริมหน้าต่าง

จั่วจิ้งวางกล้องส่องทางไกลในมือลง

เมื่อครู่ เขาเห็นกา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ